SŁONECZNIKI

  
Bardzo lubię słoneczniki.
To niezapomniany smak zimowych wieczorów z czasów dzieciństwa.
To także pamięć ostatniego pleneru poetyckiego  na Irki działce w Odranie.
To już siedem lat odkąd nie ma Jej wśród nas.

Odkąd mam działkę, mam także słoneczniki.
Nie sadzę ich, a wyrastają rok w rok wysokie do nieba.
Jakby chciały przypomnieć mi o moich bliskich.
Dzisiaj ukronowałam je tęczą. Była wyjątkowo piękna.

Słońce, tęcza i słoneczniki – jak Święta Trójca.